Mir kumet…

Poésie Courtoise dédicacée à Vania…

Parfois me vient une journée
où par trop amer souci
je ne puis chanter ni rire.
Plus d’un qui me voit alors

me croirait fort en peine.
Et pourtant sans doute une joie m’est toute proche.
Le doux espoir ne m’abandonne pas
dans la peine.
Ni ne m’atteint le souci.
Mon cœur est dans la joie.

En Francique avec les rimes cela donne :

Mir kumet eteswenne ein tac,
daz ich vor vil gedenken nhit
gesingen noch gelachen mac.
Sô waenet maniger, der mich siht.

Daz ich habe grôze swaere
und ist mir lîhte ein frôide nâhen bî.
Guot gedingen michn lât
in der swaere.
Mir ist sorge harte unmaere.
Mîn herze reht hôhe stât.